انتظار ، انزوای جهان ست کنجی هم قواره ی شانه های زار پدر که وقتی به خانه می آمد ما ، مشق گرسنگی مان را کابوس می دیدیم پدرم نقاش عجیبی بود… رنج هایی می کشید که هیچ کجا ندیده ام، خواستید سری به آثارش بزنید، به مادرم خیره شوید او تمام رنج هایش را