چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی/چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن ؛ تبر به دوش بت شکن/خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

مسافران جمعه آماده باشید قصد کم کردن گناه ونشستن تو قلب مولا را داریم

از هواپیمای دل به برج مراقبت شیعیان

باندشماره دوازده آمادس؟

چراغهای سبز باندظهورتون روشن شده

جا هست فرودبیام یابازم دورتون بگردم؟

کشتی نساز ای نوح طوفان نخواهد آمد / برشوره زار دلهاباران نخواهد آمد

رفتی کلاس اول این جمله راعوض کن / آن مرد تا نیاید باران نخواهد آمد . . .

أین معز الأولیاء و مذل الأعداء

.

من ازاشگی که میریزد ز چشم یارمیترسم

ازان روزی که اربابم شودبی یار میترسم

رهاکن صحبت یعقوب ودوری وغم فرزند

من ازگرداندن یوسف سر بازار میترسم

همه گوینداین جمعه بیااما درنگی کن

ازاین که باز عاشوراشودتکرارمیترسم…

صبرم از کاسه دگر لبریز است

اگر این جمعه “نیاید” چه کنم ؟

آنقدر من خجل از کار خودم

اگر این جمعه “بیاید” چه کنم ؟

بنویس که هرچه نامه دادم نرسید / بنویس که یک نفر به دادم نرسید

بنویس قرار من و او هفته بعد / این جمعه که هرچه ایستادم نرسید . . .

باز هم جمعه شد و غصّه ی من تازه شده / درد این بی خبری بی حد و اندازه شده

باز هم جمعه شد و چشم به ره مانده شدم / باز از دوری تو خسته و درمانده شدم

مهدی جان! به روسیاهی‌مان نگاه نکن و به دستهایمان که خالی و گنهکارند
قلبمان را ببین که هر روز، صبح و شام تو را می‌خوانند

مهدی! اگر از منتظرانت بودیم

چون دیده ی نرگس نگرانت بودیم

با این همه روسیاهی و سنگدلی

ای کاش که از همسفرانت بودیم

سر راهت در انتظارم ….. برده هجرت صبر و قرارم …… جز ظهورت ای گل زهرا ….. به خدا حاجتی ندارم
کجایى اى همیشه پیدا از پس ابرهاى غیبت؟