زیبایی آن در حقیقت ناشی از زیبایی همین براکته های فلس مانند است و گرنه گل های ریز و باریک و سفید رنگ آن قابل توجه نیست، گل ها به صورت سنبله در انتهای شاخه ظاهر و به طرف پائین خم می گردند،

گل ها به قطر ۳ الی ۱۰ سانتیمتر است. گل ها معمولاً متشکل از ۵ کاسبرگ گلبرگ مانند هستند که بر روی گلبرگ ها جای گرفته و ممکن است هم رنگ و یا در

برگ های بیضوی کشیده به رنگ نقره ای – خاکستری گل های کوچک در انتهای ساقه های کوتاه و در خوشه های سستی ظاهر می شود

این گیاه را می توان به طریق کاشت بذر در بهار در محل اصلی آن در هوای آزاد مورد استفاده قرار داد.

برگ ها علفی شکل، سبز متمایل به آبی، به طول ۱۵ تا۲۰ سانتیمتر و در سراسر سال دوام دارد.

در فصل پاییز می توان این گیاه را وسیله بذر یا قلمه پاشنه دار کشت و مورد استفاده قرار داد.لوله ای مزین به یک لکه سیاه در قسمت تحتانی هر گلبرگ که با کبر سن گل
محو می گردد.

گونه های پابلند با فاصله ۷۵-۶۰ سانتیمتر و گونه های پاکوتاه با فاصله
۴۵-۳۰ سانتیمتر کشت می گردد. گونه های ۴ و۵ را که رشد سریعی دارند بایستی یک سال در میان در پائیز یا بهار تقسیم نمود و گونه های دیگر که رشد کندتری دارند. بایستی سه سال پس از گل دهی تقسیم نمود.

بذور این گیاه در صورت گرم بودن خاک در هوای آزاد به سرعت جوانه زده و در محل آفتابی سریعاً رشد می نماید، لذا می توان پس از رفع سرمای بهاره آن را مستقیماً در محل اصلی کشت نمود

بذور گل همیشه بهار را می توان در جعبه و یا مستقیماً در باغچه کشت نمود. بسته به زمان مورد نیاز، در فصول مختلف می توان از این گل استفاده نمود. در آب و هوای معتدل، می توان بذر را تیر و یا مرداد ماه کشت نموده و در زمستان از گل آن استفاده نمود. برای بهره برداری از گل بهاره

آفتاب گردان ها(Sun Flowers) زیر مجموعه خانواده بزرگتر آستراسه (Asteraceae) یا گل ستاره ای ها.در گونه دائمی کشیده و کمی دندانه دار، کرکدار و در گونه یکساله نیزه ای شکل و کاملاً دندانه دار و آبدار